Najwyższe pasmo górskie Sudetów to Karkonosze. Ukochały je mgły- unoszą się nad górami średnio 296 dni w roku. To rekord w kontynentalnej Europie. Ale i tak warto tu przyjechać.
We mgle tonie też często najwyższy szczyt- Śnieżka (1602m n.p.m.). Często też mocno tu wieje, a mimo to góra przyciąga turystów jak magnes- i to z obu stron granicy: Czech i Polski. Po polskiej stronie wędrówka rozpoczyna się najczęściej w Karpaczu.
Niektórzy wdrapują się na górę pieszo, mijając po drodze drewniany kościółek Wang, który, jak głosi każdy przewodnik po Sudetach, jest niezwykłym przykładem architektury sakralnej. Potem, już w górze mija się najsłynniejsze schronisko Sudetów- Samotnię. Stąd warto zajrzeć nad Mały Staw. Widać także Strzechę Akademicką, schronisko znane zwłaszcza studenckiej braci. Panorama z brzegu Małego Stawu to jeden z najpiękniejszych widoków w Karkonoszach. Dochodzimy do Śląskiego Domu, przed nami najtrudniejszy etap- wspinaczka na szczyt. Jeżeli nie ma mgły, ani zadymki, oszałamiające widoki wynagrodzą wszystko. Wielu turystów ułatwia sobie życie podjeżdżając wyciągiem Zbyszek na Kopę, skąd już niedaleko do Śląskiego Domu. Czesi mają jeszcze lepiej, bo dojeżdżają na sam szczyt.
Karpacz to nie tylko raj dla narciarzy, ale też dla amatorów innych sportów zimowych. Są tu dwa tory snowboardowe, tor saneczkarski i dwie skocznie narciarskie. Corocznie przygotowuje się też ponad 300km tra biegowych.
Kiedy znudzą się nam górskie wędrówki i szusowanie po stokach, w samym Karpaczu koniecznie trzeba obejrzeć kościółek Wang, zbudowany w XII wieku w Norwegii, a przywieziony do Karpacza w końcu XIX w. Warto też zajrzeć do Muzeum Zabawek, w którym znajdują się między innymi lalki z całego świata. Kolekcję zgromadził twórca wrocławskiej pantomimy Henryk Tomaszewski.
Nieopodal Karpacza, w Ścięgnach, można poczuć się jak na Dzikim Zachodzie. Wybudowano tu miasteczko westernowe. Pojedynkują się w nim rewolwerowcy, kowboje jeżdżą konno, a w saloonie można odpocząć i posilić się przy dźwiękach muzyki country.