Oficjalna rezydencja Królowej Brytyjskiej jest masywnym, zbudowanym z czerwonej cegły pałacem o wdzięcznym wyglądzie. Początkowo budynek sprawował funkcję rezydencji wiejskiej dla słynnego zawadiaki Diuka Buckingham aż do roku 1972 r. kiedy zakupił go Król Jerzy III, który potrzebował miejsca dla swoich 15 dzieci. Pałac stał się siedzibą królewską dopiero po koronacji Królowej Wiktorii, przedkładającej go nad Pałac św. Jakuba.
Od momentu zakupu przez Jerzego III pałac poddawano nieustannej rozbudowie i przebudowie. Budynek położony jest obok ogrodu o wielkości 16 ha, jest długi na 108 m i zawiera 600 pokoi.
Królowa rzadko przebywa w pałacu, a powiewający z masztu sztandar królewski oznacza, że jest obecna.
Pałac jest zamknięty dla zwiedzających przez większą część roku, a wstęp mają jedynie goście ze specjalnymi, oficjalnymi zaproszeniami. Od 1993 r. większa część budynku jest dostępna dla turystów, podczas 8 tygodni sierpnia i września, gdy rodzina królewska wyjeżdża na wakacje poza Londyn. Królowa Elżbieta II zgodziła się na otwarcie dla zwiedzających Wielkie Schody, Salę Tronową, Galerię Obrazów wśród których znajdują się dzieła Van Dycka, Rembrandta i Rubensa oraz kilka pomieszczeń zaprojektowanych dla Jerzego IV przez Johna Nasha. Podczas 8 tygodni lata zwiedzający mają również dostęp do zwiedzania królewskiego ogrodu.
Oprócz zwiedzania wnętrza pałacu, wśród turystów bardzo popularny jest spektakl zmiany warty. W okresie od kwietnia do lipca wartownicy zmieniają się codziennie, natomiast w pozostałych miesiącach roku zmiana odbywa się nieregularnie.
Bilety wstępu można zakupić w kasie od godz. 9:00 tego samego dnia, ale z uwagi na to, że pałac jest jedną z najbardziej popularnych atrakcji Londynu, lepszym rozwiązaniem jest rezerwacja telefoniczna, do której konieczna jest karta kredytowa.