Między Krakowem a Tarnowem, na Nizinie Nadwiślańskiej, wśród pagórków Pogórza Bocheńskiego i wzniesień Pogórza Wielickiego napotyka się historyczne miejsca: Puszczę Niepołomicką, w której królowie polowali na „grubego zwierza”, kopalnie soli w Wieliczce i Bochni, małopolskie zamki. Są tu również piękne kościółki, malownicze krajobrazy, stare miasteczka i wiejskie kapliczki.
Wieliczka leży 13 km od Krakowa i słynie z kopalni soli. Jest to urocze miasteczko z zachwycającymi zaułkami wokół Górnego Rynku i zamku, dobrze utrzymanym parkiem i miłymi knajpkami.
Wielicka Kopalnia Soli od 1978 r. wpisana jest na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO. Do Wieliczki ściągają wycieczki z całego świata, po to, by zejść pod ziemię i znaleźć się w niesamowitym świecie solnych korytarzy, komór i kaplic wypełnionych cudownymi rzeźbami. Turystyczne wejście do kopalni znajduje się w Parku Kingi, przy szybie Daniłłowicza. Trasa obejmuje 20 komór połączonych 2 km korytarzy, przebiega na trzech poziomach: od 64 m do 135 m pod ziemią. Po dwugodzinnej wędrówce warto sobie uświadomić, że trasa turystyczna stanowi zaledwie 1% powierzchni podziemnego labiryntu. Długość korytarzy wynosi ponad 350 km, a kubatura wydrążonych komór i przejść dochodzi do 7 500 000 m3. Wszystko to na dziewięciu poziomach, z których najgłębszy leży 342 m pod powierzchnią ziemi. Przez podziemne kaplice i groty wiedzie trasa turystyczna. Solne rzeźby i żyrandole z solnych kryształków to dzieło górników Najwspanialszą z podziemnych kaplic jest kaplica bł. Kingi (dł. 50 m, szer. 14 m, wys. 10 m). Są tu cudownie mieniące się i błyszczące żyrandole z solnych kryształków oraz rzeźby z soli szarej, pochodzące z początku naszego stulecia. Ten „głębinowy” kościół ożywa podczas Barbórki i w noc Bożego Narodzenia, kiedy odprawia się tutaj uroczyste msze święte. Na III poziomie znajduje się ekspozycja muzealna, swego rodzaju skansen, z bardzo ciekawą kolekcją dawnych urządzeń górniczych, zbiorami mineralogicznymi, wyrobami rzemiosła artystycznego. Wszystko to w starych wyrobiskach górniczych. Sól wydobywano w Wieliczce od pradawnych czasów. Już około 3500 lat p.n.e. wywarzano naturalną solankę, która tryskała na powierzchnię ze słonych źródeł. Ponoć tam, gdzie były słone źródła, rósł święty gaj, w którym stał posąg bożka opiekującego się solnymi skarbami. Kiedy do Polski przybył św. Wojciech, w miejscu wyciętego gaju postawiono ołtarz św. Klemensa (dziś w tym miejscu jest kościół św. Klemensa). Wkrótce miejsce otoczyli opieką benedyktyni z Tyńca, którzy stworzyli sącznię do filtrowania solanki, a po odkryciu soli kamiennej wykopali pierwsze szyby górnicze (m.in. istniejący do dziś szyb Regis).
W ciągu wieków zmieniały się metody wydobywania soli – od fartuszkowych i skrobanych, polegających na ręcznym zeskrobywaniu soli do fartucha, poprzez kilofowe, aż po wykorzystanie prochu strzelniczego.
Niezależnie od pory roku powietrze pod ziemią jest rześkie, temperatura wynosi 14°C. Ze względu na lecznicze właściwości kopalnianego powietrza na V poziomie kopalni utworzono niewielkie sanatorium, w którym leczone są schorzenia alergologiczne. W rejonie niedostępnym dla turystów powstał unikatowy rezerwat geologiczny Groty Kryształowe, gdzie znajdują się piękne solne kryształy o niespotykanej wielkości.
W kopalni wielickiej odbywają się uroczystości kościelne oraz wiele ciekawych imprez: koncerty (nie tylko muzyki klasycznej) i przedstawienia teatralne, a nawet bale i przyjęcia.
Oddział Muzeum Zup Krakowskich mieści się w Zamku Żupnym pamiętającym czasy Kazimierza Wielkiego z gotycką basztą obronną z XIV w. Można się tu zapoznać z dziejami Wieliczki i obejrzeć niezwykłą kolekcję solniczek, zadziwiających filigranowymi i wymyślnymi kształtami.
Kościółek św. Sebastiana to stareńka modrzewiowa świątynia postawiona w 1581 r. przez miejscowych górników. Wnętrze zostało odnowione na początku XX w. i ozdobione przez W. Tetmajera ornamentami opartymi na wzorach ludowych.