Najwyższy szczyt Sudetów, trzeci pod względem wysokości w Koronie Gór Polski – Śnieżka (1602 m n.p.m.) – jest coraz popularniejszym celem wędrówek turystów. Być w Karkonoszach i nie wejść na jej szczyt, to jak twierdzą niektórzy – wstyd. Przy dobrej pogodzie rozpoznawalna z odległości 100 km, kojarzona ze schroniskiem w kształcie spodka, oblegana i nieco komercyjna – „Śniegowa Góra”. Oprócz schroniska na szczycie znajduje się barokowa kaplica pod wezwaniem św. Wawrzyńca – patrona przewodników oraz Wysokogórskie Obserwatorium Meteorologiczne IMGW..jpg)
W pogodny dzień z wierzchołka Śnieżki rozlega się niesamowita panorama na Dolny Śląsk i Czechy. Niestety przez większą część roku szczyt kryje się w chmurach i gęstej mgle. To tajemnicza góra dla odważnych, acz rozważnych. Bezpieczne wejście wymaga znajomości podstawowych zasad poruszania się po terenach górskich.
Obowiązkowym wyposażeniem powinny być buty sięgające ponad kostkę, najlepiej trekkingowe oraz nieprzemakalna kurtka, chroniąca jednocześnie przed wiatrem. Przydadzą się również czapka i rękawiczki. Opady śniegu na Śnieżce mogą wystąpić o każdej porze roku! Nawet latem łańcuchy wyznaczające najczęściej uczęszczany przez turystów szlak, będące jednocześnie wsparciem dla słabszych są zimne i nieprzyjemne dla dłoni. Zimą zaś można do nich przymarznąć. Sama byłam świadkiem sytuacji, kiedy to jesienią, przy pozornie sprzyjającej pogodzie, idąca przede mną para młodych ludzi wymieniała się jedną rękawiczką (!!!), po to, by „wciągnąć się” po łańcuchach na szczyt. Czyżby namiastka turystyki ekstremalnej? Nie. To brak wyobraźni, który w tym przypadku na szczęście nie zakończył się tragedią. Wiadomo jednak nie od wczoraj, że w górach wystarczy jeden nieprzemyślany krok, by sprowadzić lawinę dramatycznych zdarzeń. Zadbajmy więc o bezpieczeństwo własne i innych turystów, szczególnie teraz – podczas zimowych wędrówek.
Ze względu na specyficzny mikroklimat panujący w okolicy Śnieżki i wiejące tam bardzo silne wiatry, odczuwalna temperatura jest zdecydowanie niższa od tej rzeczywistej, wskazywanej przez termometr. Bez odpowiedniego ubioru, łatwo o wychłodzenie organizmu. 200 dni w roku temperatura na Śnieżce spada poniżej zera. Często kilkaset metrów niżej – na Przełęczy Pod Śnieżką, w okolicy Schroniska Dom Śląski (1400 m n.p.m.), z którego to większość osób wyrusza na Śnieżkę, warunki pogodowe są inne niż na szczycie.
To jednak nie jedyna trasa na tą dawniej zwaną „Górę Olbrzymią”. Śnieżka leży na granicy Polski i Czech. By ułatwić turystom zdobywanie szczytu, od 1949 roku można z czeskiej miejscowości Pec pod Snežkou (750 m n.p.m.) wjechać na Kopę (1375 m n.p.m.) Miejską Koleją Linową. 10 lat później uruchomiono natomiast kolejkę krzesełkową z Karpacza na Kopę.
Warto dodać, że Śnieżka jest najwyższym szczytem Republiki Czeskiej, stąd cieszy się ogromną popularnością nie tylko wśród Polaków, ale w szczególności naszych południowych sąsiadów. Przez górę wiedzie także nieco już historyczna Droga Przyjaźni Polsko – Czeskiej (Czechosłowackiej w latach 1961 – 1993 roku) . Ten 30 kilometrowy szlak turystyczny, częściowo pokrywający się z Głównym Szlakiem Sudeckim, umożliwiał polskim turystom zwiedzanie czeskiej części Karkonoszy, Czechom natomiast polskiego ich fragmentu.
Trzeba pamiętać, że zdobywając Śnieżkę, poruszamy się po terenach Karkonoskiego Parku Narodowego. Piękne widoki będą dane tylko tym, którzy je uszanują. Zadeptane i zaśmiecone szlaki nie są bowiem przyjemnym miejscem do wędrówek. Szacunkowe 2 miliony osób co roku odwiedzają Park. By mogła przetrwać w nim niezachwiana surowa przyroda, a polodowcowe kotły oraz skalne ściany mogły cieszyć kolejne pokolenia fanów turystyki górskiej, należy o nie dbać. Z szacunkiem wyruszmy więc na szlak i podziwiajmy bogactwo krajobrazu.
Zapraszamy do korzystania z noclegów w Sudetach
Anna Kędzierska