Położona 19 km na północny zachód od Słupska Ustka to typowy nadmorski kurort. Poza uzdrowiskami działa tu przedsiębiorstwo przetwórstwa rybnego, niewielki port i stocznia dla rybackich kutrów Na niektórych ulicach przetrwała przedwojenna zabudowa, w innych miejscach na miejscu rybackich chat powstały współczesne ośrodki wypoczynkowe.
Ustka jest jednym z najpopularniejszych miejscowości letniskowych polskiego wybrzeża. Często prezentowana na różnego rodzaju blogach turystycznych, jako najlepsze miejsce na wakacyjny wypoczynek nad Bałtykiem.
W Ustce nie ma wprawdzie cennych zabytków, ale za to zachowało się sporo uroczych zaułków. Przy głównej ulicy Marynarki Polskiej, prowadzącej w stronę morza, stoi neogotycki kościół z lat 80. XIX w Na tyłach ul. Marynarki Polskiej ostało się trochę niskich rybackich domów i przedwojennych pensjonatów. Na rogu ul. Żeromskiego i Mickiewicza stoi dom z 1902 r. z olbrzymim, charakterystycznym hełmem na wieży, a przy ul. Mickiewicza piękna secesyjna kamienica z 1920r.
Przy wejściu na promenadę nadmorską widnieje stylowy kiosk spożywczy, który niegdyś był altaną koncertową. Z promenady widać jeden z najciekawszych pensjonatów Ustki – eklektyczny pałacyk z wysoką wieżą i tarasem widokowym z 1890 r. zwany pałacykiem Goringa.
Przy kamiennym nabrzeżu stoi neogotycka latarnia morska z 1871 r., której ściany ozdobione są sterczynami i pasami glazurowanej cegły. Latarnię wieńczy biały balkon widokowy z wiatromierzem, z którego w lecie można rozejrzeć się po okolicy.
Na plażę o jasnym, drobnym piasku prowadzą schodki. Po drugiej stronie Słupii też jest plaża, kursuje tam w sezonie kolorowa ciuchcia. Z portu przy ujściu Słupii do morza można wybrać się na rejs spacerowy jednym z kutrów (VI-IX; pół godziny wzdłuż brzegów), na połów ryb (wysokie ceny) lub prawdziwym katamaranem.
Warto także odwiedzić Duninowo. Leży ono 6 km na południowy zachód od Ustki, za jednym z licznych na wybrzeżu poligonów wojskowych. Widoczny z daleka, stojący na górce gotycki kościół zbudowany został w XV w, a przebudowany w wieku XIX. Biała świątynia ma wysoką czworoboczną wieżę z barokowym hełmem zakończonym latarnią. We wnętrzu zobaczyć można kolorową, ludową ambonę z końca XVII w, a w kruchcie po prawej stronie płytę nagrobkową z 1615 r. o czytelnych inskrypcjach. Nowa bramka prowadzącą do kościoła to przykład współczesnej twórczości ludowej. Wokół rozciąga się starodrzew, lipy o obwodach dochodzących nawet do 7 m.
We wsi przetrwały jeszcze ostatnie chałupy ryglowe oraz skromny parterowy dwór z końca XIX w. przykryty dwuspadowym dachem.
Na północ od wsi rozciągają się bagienne tereny, podmokłe łąki i rozległe jezioro Modła. W latach 80. utworzono tu rezerwat ornitologiczny będący miejscem lęgowym ptaków wodnych i błotnych.