Żyzna, osłonięta górami Dolina Katmandu jest historycznym i kulturowym sercem Nepalu w którym rodziły się i umierały najbardziej wyrafinowane królestwa Himalajów.
Artystyczne bogactwo doliny odzwierciedla ilość obiektów umieszczonych na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO – 7 grup monumentów i budynków rozrzuconych na niewielkim obszarze zaledwie 167 ha. Należą do nich Plac Durbar w Katmandu, miasta Patan i Bhaktapur, monumenty Buddyjskie tzw. “stupy” w Swayambhu i Bauddhanath oraz świątynie hindu w Pashupati i Changu Narayan.
Zwiedzając wszystkie obiekty z listy można zauważyć, że składają się one w jedną, spójną całość, która obrazuje setki lat rozwoju Buddyzmu i Hinduizmu w Nepalu. Unikalne właściwości monumentów i budynków zawdzięczamy kulturowym tradycjom ludu Newari. W ciągu setek lat rozwoju techniki Newari osiągnęli mistrzostwo w tworzeniu i wykorzystaniu już istniejących materiałów łącząc cegłę, kamień i drewno z niespotykaną na tamte czasy skalą wykorzystania brązu w ornamentyce.
Oprócz wymienionych obiektów, dolina posiada również mnóstwo powszechnie nieznanych lecz interesujących świątyń, punktów widokowych i tradycyjnych wiosek Newari, które można zwiedzać pieszo, na rowerach lub motocyklach. Turyści odwiedzający Nepal zazwyczaj udają się w znane na całym świecie miejsca jak Chitwan, Pokhara czy Everest. Największą ironią jest fakt, że w promieniu 10 km od Katmandu można spotkać mniejszą ilość turystów niż na punkcie widokowym bazy pod Mount Everest.
Populacja doliny Kathmandu wzrasta w zawrotnym tempie, co zmieniło dolinę w ciągu ostatnich lat lecz aspekty tradycyjnego życia, jak szacunek dla ziemi i bogów, pozostały niezmienione.