Beskid Żywiecki jest najwyższym pasmem górskim Beskidów Zachodnich. Rozciąga się na południu kraju – od Przełęczy Zwardońskiej na zachodzie aż po Przełęcz Zubrzycką na wschodzie. Pod względem wysokości stanowi po Tatrach drugi najwyższy łańcuch górski w Polsce. Dlatego też zwany jest niekiedy Beskidem Wysokim. Ciekawostką jest, że to graniczne pasmo (Polska – Słowacja) należy do europejskiego działu wodnego. Na północ wody spływają do Bałtyku, na południe zaś do Morza Czarnego. %5B2%5D.jpg)
Obszar Beskidu Żywieckiego w dużej części objęty jest ścisłą ochroną. Powstały tam w 1954 roku Babiogórski Park Narodowy, stanowi ochronę przyrodniczą dla klasycznie wykształconego układu pięter roślinnych, roślinności naskalnej i jedynego w Polsce stanowiska roślin takich jak: rogownica alpejska oraz okrzyn jeleni. Spotkać tam możemy również wyjątkowych mieszkańców – rysie. W partii szczytowej Babiej Góry znajduje się jedyne w Beskidach piętro halne oraz wiele zanikających małych stawów osuwiskowych.
Na wysokości 1725 m n.p.m. najwyżej położona w Beskidzie Żywieckim – Góra Diabła, zwana Diablakiem, Teufelspitze (niem.) lub zwyczajnie Babią Górą. Szczyt widoczny i rozpoznawalny jest już z odległości 100km! Droga na niego nie jest łatwa, jednak warto ją pokonać! Ten otoczony legendami grzbiet, to ogromna atrakcja turystyczna regionu. Bezchmurna pogoda jest gwarancją majestatycznych widoków na cały Beskid Żywiecki, Śląski, Mały, Makowski, Wyspowy, a także na Gorce, Kotlinę Orawsko – Nowotarską, Tatry i słowackie krajobrazy.
U podnóża Diablaka na przestrzeni wieków kształtowały się tradycje, sztuka, folklor i inne przymioty kultury rdzennych mieszkańców regionu – Górali Babiogórskich. W Muzeum Babiogórskiego Parku Narodowego, znajdującego się w Zawoi obejrzeć można wiele wystaw związanych z terenami Beskidu Żywieckiego oraz Babiogórcami. Zaciekawić może ich budownictwo, ludowe stroje, obrzędy czy gwara. Interesujący jest również fakt, że właśnie Zawoja jest największą pod względem powierzchni polską wsią. Odbywa się w niej wiele imprez sportowo – rekreacyjnych i kulturalnych, takich jak: Mistrzostwa Amatorów Polski Południowej w Skokach Narciarskich, Zjazd na byle cym, Noc Kupały i Świętojańskich Robaczków, Rajd Szlakiem ks. Kardynała Karola Wojtyły oraz wiele innych. Ta miejscowość powinna być dla polskich wsi wzorem postępu i rozwoju oraz podejmowania licznych działań pod kątem tworzenia bazy turystycznej..jpg)
W ostatnich latach w całym Beskidzie Wysokim wpływy z turystyki są coraz większe. Region jest doinwestowany i stale rozwija się. Baza noclegowa, gastronomia, wyciągi narciarskie, szlaki piesze, rowerowe, narciarskie i konne – wszystko to poddawane jest ciągłym zmianom. Obiekty dostosowują się do potrzeb turystów, których z roku na rok przybywa.
Górska turystyka piesza jest dużym potencjałem regionu. Doskonale rozwinęła się tam sieć szlaków. Oznakowanie jest dobre, co zapewnia turystom bezpieczeństwo i komfort wędrówek, a zarazem świadczy o solidności i staranności tamtejszych władz. Któż z nas bowiem nie przeżył chwil zwątpienia podczas marszu, kiedy to nagle szlak „urywał się”, albo oznakowanie uniemożliwiało rozszyfrowanie zamazanych, nieczytelnych kierunkowskazów. Niestety, zdarzają się takie rzeczy w polskich górach i na dodatek nie zawsze świadczą o wandalizmie „turystów”. Zniechęca to do odwiedzania takich miejsc, a także sprzyja wypadkom i łamaniu zasad obowiązujących na trasie.
Stare zamki, beskidzkie kościółki, klimatyczne schroniska, zbójnickie karczmy z regionalnym jadłem, górskie doliny, szczyty… Niezwykła architektura i przyroda. Różnorodność tras, dająca wiele możliwości spędzenia czasu wolnego. Każdy, nawet najbardziej wymagający turysta znajdzie tam wszystko, czego potrzeba, by przeżyć niezapomniany wypoczynek! Już dziś załóżmy zimowe kurtki, czapki, rękawiczki i wspólnie ruszajmy na szlak!
Anna Kędzierska