<\/p>\n\n\n\n\n

<\/td>\n<\/tr>\n

<\/td>\n

<\/td>\n<\/tr>\n<\/tbody>\n<\/table>\n <\/span> <\/p>\n Wie\u015b znana by\u0142a jako miejsce intensywnej eksploatacji z\u0142ota w \u015bredniowieczu, zw\u0142aszcza w XIV wieku. \u0179r\u00f3d\u0142a historyczne podaj\u0105, \u017ce w 1343 roku pracowa\u0142o tu 15 tys. g\u00f3rnik\u00f3w, a roczne wydobycie dochodzi\u0142o do 150 kg. Eksploatacje przerwano po oko\u0142o 30 latach (w 1370 roku) w wyniku zalewania szyb\u00f3w przez wody gruntowe. Jednym z ostatnich w\u0142a\u015bcicieli wsi a\u017c do 1945 roku by\u0142a rodzina von Heinen\u00f3w, kt\u00f3rzy dawny ogr\u00f3d przypa\u0142acowy przeobrazili w park naturalistyczny. Ciekawym pomnikiem przyrody jest le\u017c\u0105cy przy drodze do Mierczyc \u201eKamie\u0144 \u015bw. Jadwigi\u201d. Jak g\u0142osi legenda ksi\u0119\u017cna \u015bw. Jadwiga odcisn\u0119\u0142a na nim kszta\u0142t swoich st\u00f3p, po tym jak pochowawszy swojego syna Henryka Pobo\u017cnego, poleg\u0142ego w bitwie z Mongo\u0142ami pod Legnickim Polem udawa\u0142a si\u0119 w drog\u0119 powrotn\u0105 do trzebnickiego klasztoru. <\/span><\/p>\n \u00a0<\/b><\/div>\n Szczeg\u00f3lnie warte zobaczenia:<\/span><\/b><\/div>\n \u00a0<\/div>\n Ko\u015bci\u00f3\u0142 p. w. Matki Bo\u017cej R\u00f3\u017ca\u0144cowej<\/span><\/b> pierwotnie nosi\u0142 wezwanie \u015bw. Piotra i Paw\u0142a i jest datowany na rok 1283. Do ko\u015bcio\u0142a prowadzi roma\u0144ski portal w po\u0142udniowej \u015bcianie nawy. Portal sta\u0142 si\u0119 wzorem dla herbu Gminy W\u0105dro\u017ce Wielkie. Wizerunek or\u0142a w herbie \u015bwiadczy o tym, \u017ce tereny na jakich le\u017cy W\u0105dro\u017ce Wielkie nale\u017ca\u0142y do Ksi\u0119stwa \u015bredzko-jaworskiego. Ko\u015bci\u00f3\u0142 jest orientowany, murowany z kamienia, jednonawowy, z wydzielonym prezbiterium zamkni\u0119tym p\u00f3\u0142kolist\u0105 absyd\u0105 i nakrytym sklepieniem krzy\u017cowo-\u017cebrowym. Od zachodu znajduje si\u0119 wie\u017ca. We wn\u0119trzu znajduje si\u0119 barokowy o\u0142tarz g\u0142\u00f3wny z pocz\u0105tk\u00f3w XVIII wieku. Poza tym wyposa\u017cenie stanowi\u0105: drewniana, renesansowa ambona, klasycystyczna chrzcielnica z 1828 roku, a na wie\u017cy dzwon z po\u0142owy XVII wieku. Pod koniec XIX wieku naw\u0119 ko\u015bcio\u0142a podwy\u017cszono, pokryto nowym dachem, dobudowano od zachodu wie\u017c\u0119. Dobudowano w czasach nowo\u017cytnych krucht\u0119 i pomieszczenie od p\u00f3\u0142nocy. Obecny kszta\u0142t roma\u0144skiego ko\u015bcio\u0142a jest wynikiem XIX-wiecznej przebudowy w duchu neoroma\u0144skim. Ko\u015bci\u00f3\u0142 przeszed\u0142 ostatnia renowacj\u0119 w latach 1964-1965. Obok ko\u015bcio\u0142a znajduje si\u0119 cmentarz o \u015bredniowiecznym rodowodzie. Malownicze usytuowanie za\u0142o\u017cenia cmentarno-ko\u015bcielnego podkre\u015bla drzewostan os\u0142onowy, a ca\u0142o\u015b\u0107 otacza obronny mur z zachowanymi cz\u0119\u015bciowo strzelnicami, wzniesionym w 1. \u00a0po\u0142owie XVII wieku.<\/span><\/p>\n \u00a0<\/div>\n \u00a0<\/div>\n Budzisz\u00f3w Wielki <\/span><\/b><\/div>\n (niem. Gro\u00df Baudi\u00df)<\/span><\/b><\/div>\n \u00a0<\/div>\n\n\n\n\n\n \n Zjazd z autostrady<\/span><\/div>\n<\/td>\n<\/tr>\n \n Budzisz\u00f3w<\/span><\/div>\n nr 114<\/span><\/div>\n<\/td>\n<\/tr>\n \n Drog\u0105\u00a0nr 345 wprost do centrum wsi<\/span><\/p>\n<\/td>\n<\/tr>\n<\/tbody>\n<\/table>\n \u00a0<\/div>\n \u00a0<\/div>\n Nazw\u0119 wsi Budzisz\u00f3w Wielki mo\u017cna powi\u0105za\u0107 ze s\u0142owia\u0144skim imieniem Budziwoja, bowiem tereny te zamieszkiwali s\u0142owia\u0144scy Trzebowianie. Pod koniec XII wieku Budzisz\u00f3w Wielki nale\u017ca\u0142 do zakonu Kanonik\u00f3w Regularnych (Augustian) z Wroc\u0142awia, a w 1221 roku odby\u0142a si\u0119 lokacja wsi na prawie niemieckim. O istnieniu we wsi ko\u015bcio\u0142a p. w. Dobrego Pasterza wzmiankowano ju\u017c w 1250 roku. Niestety obecny jego wygl\u0105d neogotycki to efekt XIX wiecznej przebudowy. Z XIII wieku pochodzi te\u017c cmentarz przyko\u015bcielny. W posiadaniu Augustian Budzisz\u00f3w Wielki by\u0142 do roku 1330. Nast\u0119pnym w\u0142a\u015bcicielem wsi by\u0142 ksi\u0105\u017c\u0119 Henryk V, kt\u00f3ry podarowa\u0142 j\u0105 W\u0142adys\u0142awowi von Meschow. Kolejni z w\u0142a\u015bcicieli r\u00f3d Romnitz w XVI wieku zbudowali tutaj spory pa\u0142ac z kt\u00f3rym powi\u0105zali krajobrazowo park. Do 1945 roku wie\u015b zmienia\u0142a kilkakrotnie swoich w\u0142a\u015bcicieli, kt\u00f3rzy rozbudowywali pa\u0142ac, budynki folwarczne, stawy hodowlane i park.\u00a0<\/span><\/p>\n \u00a0<\/b><\/div>\n Szczeg\u00f3lnie warte zobaczenia:<\/span><\/b><\/div>\n \u00a0<\/div>\n Oko\u0142o XV wieku jeden z w\u0142a\u015bcicieli maj\u0105tku, starosta w Brzegu i O\u0142awie Conez Romnitz rozpocz\u0105\u0142 w Budziszowie Wielkim budow\u0119 dwukondygnacyjnego pa\u0142acu<\/b> usytuowanego na wzniesieniu. Pa\u0142ac zosta\u0142 rozpisany na planie zbli\u017conym do podkowy. Obecnie kryje go czterospadowy dach z lukarnami. G\u0142\u00f3wne wej\u015bcie znajduje si\u0119 po\u015brodku skrzyd\u0142a centralnego dobudowanego w XVI wieku. Elewacje podzielone s\u0105 na dwie kondygnacje p\u0142askim gzymsem obiegaj\u0105cym budynek dooko\u0142a. R\u00f3wnie\u017c okienka typu powiek obramowane zosta\u0142y prostymi opaskami. Po aneksji \u015al\u0105ska w 1740 sta\u0142a si\u0119 w\u0142asno\u015bci\u0105 pa\u0144stwa pruskiego pa\u0142ac pe\u0142ni\u0142 funkcj\u0119 siedziby zarz\u0105du d\u00f3br. Istnia\u0142 ju\u017c wtedy du\u017cy staw hodowlany, po\u0142o\u017cony po zachodniej stronie rezydencji oraz przylegaj\u0105cy do niego od po\u0142udnia ogr\u00f3d gospodarczy. Ca\u0142o\u015b\u0107 zosta\u0142a otoczona kamiennym murem. Oko\u0142o 1806 roku budynek poddany zosta\u0142 rozbudowie:\u00a0\u00a0 dobudowano skrzyd\u0142o wschodnie oraz dobudowano gazon przed fasad\u0105 pa\u0142acu. Z ko\u0144cem XIX wieku nast\u0105pi\u0142a adaptacja niewielkiego otoczenia rezydencji na cele rekreacyjne. Du\u017cy staw hodowlany ozdobiono w\u00f3wczas ma\u0142\u0105 wysepk\u0119, na kt\u00f3rej posadzono wierzby p\u0142acz\u0105ce, a brzegi stawu umocnione zosta\u0142y kamiennym murem. Na boku gazonu oraz w jego cz\u0119\u015bci centralnej za\u0142o\u017cono koliste klomby z kwiatami. Prawdopodobnie w owym czasie nie funkcjonowa\u0142a ju\u017c fosa, otaczaj\u0105ca dw\u00f3r. Jej istnienie zaznacza si\u0119 jeszcze dzisiaj niewielkim obni\u017ceniem terenu, przy czym poszerzenie w cz\u0119\u015bci wschodniej wskazuje, i\u017c w miejscu tym fosa zacz\u0119\u0142a z czasem pe\u0142ni\u0107 r\u00f3wnie\u017c funkcj\u0119 stawu. Z ko\u0144cem XIX wieku stara droga dojazdowa biegn\u0105ca od p\u00f3\u0142nocy na folwark obsadzona zosta\u0142a lipami tworz\u0105c malownicz\u0105 alej\u0119. Obecnie park tworz\u0105 oko\u0142o 100-letnie lipy drobnolistne i kasztanowce oraz m\u0142odsze drzewa\u00a0posadzone po ju\u017c II wojnie \u015bwiatowej. <\/span><\/p>\n \u00a0<\/div>\n \u00a0<\/div>\n Krobielowice<\/span><\/b><\/div>\n (niem. Krieblowitz) <\/span><\/b><\/div>\n Strona pa\u0142acu: http:\/\/www.palackrobielowice.com\/<\/span><\/div>\n\n\n\n\n\n \n Zjazd z autostrady<\/span><\/div>\n<\/td>\n<\/tr>\n \n K\u0105ty Wroc\u0142awskie <\/span><\/div>\n nr 139<\/span><\/div>\n<\/td>\n<\/tr>\n \n Drog\u0105\u00a0362 do K\u0105t Wr., w Katach w prawo droga 346 <\/span><\/p>\n<\/td>\n<\/tr>\n<\/tbody>\n<\/table>\n \u00a0<\/div>\n <\/p>\n\n\n\n\n <\/td>\n<\/tr>\n <\/td>\n \u00a0<\/td>\n<\/tr>\n<\/tbody>\n<\/table>\n <\/span><\/p>\n <\/p>\n Krobielowice s\u0105 wsi\u0105 po\u0142o\u017con\u0105 oko\u0142o 20 km na po\u0142udniowy zach\u00f3d od Wroc\u0142awia. \u015alady osadnictwa nad brzegami rzeki Czarna Woda si\u0119gaj\u0105 VI wieku p.n.e. Pierwsza pisemna wzmianka o Krobielowicach pochodzi z 1321 roku z okazji nadania wsi\u00a0Crebelwicz rycerzowi Tyczce ze Sterczy przez wroc\u0142awskiego ksi\u0119cia Henryka VI Piastowicza. W 1417 roku opat klasztoru\u00a0Norbertan\u00f3w z Wroc\u0142awia kupi\u0142 ca\u0142\u0105 wie\u015b z m\u0142ynem i oraz z istniej\u0105cym ju\u017c dworem. Klasztor ten w\u0142ada\u0142 Krobielowicami a\u017c do 1810 roku czyli do pruskiej sekularyzacji. W roku 1814 w wyniku uznania zas\u0142ug w zwyci\u0119skiej wojnie z Napoleonem kr\u00f3l Pruski Fryderyk Wilhelm III mianowa\u0142 feldmarsza\u0142ka Gebharda Leberechta von Bl\u00fcchera ksi\u0119ciem von Wahlstatt (dzisiejsze Legnickie Pole pod Legnic\u0105) i darowa\u0142 mu tutejsze dobra. <\/span>Bl\u00fccher <\/span>urodzi\u0142 si\u0119 w 1742 roku w niezbyt zamo\u017cnej rodzinie ziemia\u0144skiej w Meklemburgii. W 1813 roku mianowany zosta\u0142 naczelnym dow\u00f3dc\u0105 wojsk pruskich. Dowodzi\u0142 wygrana kampania napoleo\u0144sk\u0105, w tym m.in. przeciw marsza\u0142kowi Macdonaldowi w krwawej bitwie nad Kaczaw\u0105 w sierpniu 1813 roku. <\/span>Bl\u00fc<\/span>cher wni\u00f3s\u0142 istotny wk\u0142ad w zwyci\u0119stwo aliant\u00f3w w Bitwie narod\u00f3w pod Lipskiem w dniach 16-18.10.1813 roku i w Bitwie pod Waterloo (18.06.1815), gdy w schy\u0142kowym okresie bitwy oddzia\u0142y Napoleona zacz\u0119\u0142y bra\u0107 g\u00f3r\u0119. Bl\u00fccher zmar\u0142 w krobielowickim pa\u0142acu 12.08.1819 roku spad\u0142szy z konia wracaj\u0105c z towarzyskiego spotkania w s\u0105siedniej wsi, tu\u017c przed rozpocz\u0119ciem dorocznych, jesiennych manewr\u00f3w armii pruskiej. St\u0105d te\u017c w pogrzebie wzi\u0105\u0142 udzia\u0142 kr\u00f3l Fryderyk Wilhelm III z synami i liczni wy\u017csi dow\u00f3dcy. A razem z wojskowymi uczestniczy\u0142o w uroczysto\u015bci oko\u0142o 20.000 os\u00f3b. Odby\u0142y si\u0119 one w ko\u015bciele katolickim w Wojkowicach, gdzie spocz\u0105\u0142 Bl\u00fccher, mimo i\u017c by\u0142 ewangelikiem. Ostatecznym miejsce poch\u00f3wku mia\u0142o by\u0107 mauzoleum na wzg\u00f3rzu niedaleko pa\u0142acu. Tutejsze dobra nale\u017ca\u0142y do rodziny Feldmarsza\u0142ka do ko\u0144ca 2 wojny \u015bwiatowej. <\/span><\/p>\n \u00a0<\/div>\n Szczeg\u00f3lnie warte zobaczenia:<\/span><\/b><\/div>\n \u00a0<\/b><\/div>\n 1. Pa\u0142ac<\/b>: W swej dzisiejszej formie reprezentuje za\u0142o\u017cenie czteroskrzyd\u0142owe na planie zbli\u017conym do kwadratu. Wewn\u0105trz znajduje si\u0119 brukowany dziedziniec otoczony dwukondygnacyjn\u0105 oszklon\u0105 galeri\u0105 z arkadami. Ca\u0142o\u015b\u0107 nakrywa wysoki dach z obszernym poddaszem, zupe\u0142nie od nowa zorganizowanym podczas ostatniej odbudowy. Mieszcz\u0105 si\u0119 tu pokoje go\u015bcinne. Przy po\u0142udniowych naro\u017cach wznosz\u0105 si\u0119 cylindryczne wie\u017ce nakryte cebulastym he\u0142mem o cynkowych po\u0142aciach. Pomi\u0119dzy nimi przebiega szeroka dwukondygnacyjna galeria arkadowa. Z jej parteru wiedzie wej\u015bcie na teren urz\u0105dzony ponad stawem, za\u015b z pi\u0119tra roztacza si\u0119 malowniczy widok na stawy i okalaj\u0105cy je park oraz las. Niemal pod ca\u0142ym budynkiem rozci\u0105gaj\u0105 si\u0119 pomieszczenia piwniczne o r\u00f3\u017cnej wielko\u015bci, przewa\u017cnie o atrakcyjnych sklepieniach i od po\u0142udnia po\u0142\u0105czone d\u0142ug\u0105 galeri\u0105 z wej\u015bciem od strony zabudowa\u0144 gospodarczych. W tej cz\u0119\u015bci uko\u0144czono adaptacj\u0119 jednej z podziemnych sal na stylow\u0105 winiarni\u0119. W Pa\u0142acu przechowywano liczne pami\u0105tki po Feldmarsza\u0142ku w tym tabakier\u0119, polow\u0105 wann\u0119 Bl\u00fcchera, srebrny talerz z zastawy cesarza Napoleona, jego empirowe \u0142o\u017ce z pa\u0142acu Saint Cloud pod Pary\u017cem i zdobyczn\u0105 z 1815 roku karet\u0119 podr\u00f3\u017cn\u0105 oraz karet\u0119 paradn\u0105 z koronacji Wilhelma I na kr\u00f3la Prus. W 1945 roku\u00a0wszystkie te eksponaty zosta\u0142y rozgrabione przez \u017co\u0142nierzy radzieckich i miejscow\u0105 ludno\u015b\u0107. <\/span><\/p>\n Dziedziniec przedstawia si\u0119 szczeg\u00f3lnie malowniczo ciep\u0142\u0105 por\u0105, popo\u0142udniu, gdy promienie s\u0142oneczne malowniczo podkre\u015blaj\u0105 zr\u00f3\u017cnicowanie mur\u00f3w i koloryt \u015bcian. Na ten efekt wp\u0142ywa otoczenie galerii p\u00f3\u0142kolistymi oknami. Jedynym fragmentem dekoracyjnych z dawnych lat jest wn\u0119ka na wysoko\u015bci pi\u0119tra od strony po\u0142udniowej. Posiada ona dekoracj\u0119 muszlow\u0105 z kartuszem z roku 1704 uj\u0119tym w li\u015bcie akantu i woluty. Po 2 wojnie \u015bwiatowej urz\u0105dzono tu mieszkania dla pracownik\u00f3w miejscowego gospodarstwa, a stopniowo po 1970 roku pa\u0142ac zosta\u0142 niezamieszkany. Od lat siedemdziesi\u0105tych pa\u0142ac zacz\u0105\u0142 popada\u0107 w ruin\u0119. W 1978 roku przej\u0119\u0142o go Biuro Turystyki M\u0142odzie\u017cowej \u201eJuventur\u201d, ale w 1989 roku w wyniku komunalizacji mienia nowym w\u0142a\u015bcicielem zosta\u0142 Urz\u0105d Miasta i Gminy K\u0105ty Wroc\u0142awskie. Pod koniec 1991 roku\u00a0pa\u0142ac przeszed\u0142 w r\u0119ce specjalnie za\u0142o\u017conego we Wroc\u0142awiu przez Christophera Earla Vaile’a Przedsi\u0119biorstwa Handlowo-Us\u0142ugowego ANTYKI-MSV” Sp\u00f3\u0142ki z o.o.\u00a0o przewadze kapita\u0142u z Wysp Cooka. Ju\u017c w lipcu 1992 roku rozpocz\u0119to intensywn\u0105 odbudow\u0119. W efekcie obiekt zacz\u0105\u0142 wraca\u0107 do \u017cycia. Po gruntownej odbudowie w latach 1992-96 Pa\u0142ac Krobielowice s\u0142u\u017cy jako hotel, restauracja oraz o\u015brodek konferencyjno-seminaryjny, zdolny pomie\u015bci\u0107 do 120 go\u015bci. Organizowane s\u0105 w nim tak\u017ce wesela, bale sylwestrowe i artystyczne happeningi. W pa\u0142acu dzia\u0142a te\u017c “Rycerski Klub Golfowy Krobielowice”.<\/span><\/p>\n \u00a0<\/div>\n 2. Mauzoleum:<\/span><\/b> Feldmarsza\u0142ek pragn\u0105\u0142 by\u0107 pochowany w miejscu, kt\u00f3re szczeg\u00f3lnie sobie upodoba\u0142. Znajduje si\u0119 ono tu\u017c za wsi\u0105 w kierunku autostrady na niewielkim wzg\u00f3rzu. Pocz\u0105tkowo jego cia\u0142o z\u0142o\u017cono w ko\u015bciele katolickim w pobliskich Wojkowicach. Pruscy wodzowie swojemu wielkiemu wodzowi chcieli jednak postawi\u0107 germa\u0144ski grobowiec w formie menhira co mia\u0142o symbolizowa\u0107 si\u0142\u0119 i tradycj\u0119 niemieck\u0105. W tym celu w kamienio\u0142omie ko\u0142o \u015al\u0119\u017cy wykuwano z granitu przez trzy lata olbrzymi blok o ci\u0119\u017carze 600 ton. Jednak pr\u00f3ba przetransportowania go do Krobielowic sko\u0144czy\u0142o si\u0119 niepowodzeniem. Na \u00f3wczesne czasy by\u0142 za ci\u0119\u017cki i transport utkn\u0105\u0142 po 4 km ko\u0142o Rogowa Sob\u00f3ckiego. Wreszcie 17 listopada 1823 roku saperzy rozsadzili go na dwie cz\u0119\u015bci. Mimo to g\u0142az\u00f3w nie mo\u017cna by\u0142o dalej transportowa\u0107 i le\u017ca\u0142y one na polach przez dwadzie\u015bcia lat. Ostatecznie w setn\u0105 rocznic\u0119 urodzin Bl\u00fcchera zwo\u0142ano specjaln\u0105 narad\u0119 z udzia\u0142em genera\u0142\u00f3w i\u00a0zapad\u0142a decyzja o budowie mauzoleum. St\u0105d w 1845 roku przyst\u0105piono do dalszego rozsadzania blok\u00f3w. Na zam\u00f3wienie kr\u00f3la Fryderyka Wilhelma berli\u0144ski architekt Johann Heinrich Strack zaprojektowa\u0142 jako mauzoleum cylindryczn\u0105 wie\u017c\u0119 na kwadratowej podstawie. Budowano j\u0105 w latach 1846-1853. Do gotowego grobowca-wie\u017cy przewieziono zw\u0142oki Feldmarsza\u0142ka, a w s\u0105siednim grobowcu z\u0142o\u017cono zmar\u0142\u0105 \u017con\u0119. W g\u00f3rnej cz\u0119\u015bci portalu umieszczono medalion z g\u0142ow\u0105 Feldmarsza\u0142ka, autorstwa rze\u017abiarza Christiana Daniela Raucha. Nad wej\u015bciem wykuto okoliczno\u015bciowy napis. W przyziemiu urz\u0105dzono kaplic\u0119. To w\u0142a\u015bnie pod kaplic\u0105 w miedzianym sarkofagu z\u0142o\u017cono szcz\u0105tki feldmarsza\u0142ka. W p\u00f3\u017aniejszym okresie dodano kamienn\u0105 bram\u0119 oraz rodzinny grobowiec z ty\u0142u. Pierwotnie teren ten otoczony by\u0142 siatkowym ogrodzeniem, a na s\u0142upkach bramki znajdowa\u0142y si\u0119 or\u0142y z rozpostartymi skrzyd\u0142ami. Wyposa\u017cenie i elementy zosta\u0142y zniszczone w 1945 roku. Do 1980 roku znajdowa\u0142y si\u0119 tu jeszcze resztki dw\u00f3ch trumien, w tym jednej znajdowa\u0142y si\u0119 szcz\u0105tki kobiety w sukni. Zw\u0142oki zosta\u0142y sprofanowane, a miejsce zaniedbane i zapomniane. Strona niemiecka podj\u0119\u0142a w ko\u0144cu lat osiemdziesi\u0105tych starania o uporz\u0105dkowanie mauzoleum, i dopiero z inicjatywy attache wojskowego RFN w Warszawie podj\u0119to prace rekonstrukcyjne kt\u00f3re od 1996 roku przeprowadzi\u0142a grupa \u017co\u0142nierzy Bundeswehry i Wojska Polskiego.<\/span><\/p>\n \u00a0<\/b><\/div>\n \u00a0<\/b><\/div>\n \u00a0<\/b><\/div>\n Jaszkotle<\/span><\/b><\/div>\n (niem. J\u00e4schg\u00fcttel)<\/span><\/b><\/div>\n \u00a0<\/div>\n\n\n\n\n\n \n Zjazd z autostrady<\/span><\/div>\n<\/td>\n<\/tr>\n \n K\u0105ty Wroc\u0142awskie <\/span><\/div>\n nr 149<\/span><\/div>\n<\/td>\n<\/tr>\n \n Do drogi 347 w kierunku Wroc\u0142awia<\/span><\/div>\n<\/td>\n<\/tr>\n<\/tbody>\n<\/table>\n \u00a0\u00a0\u00a0\u00a0\u00a0\u00a0 <\/span>\u00a0<\/span><\/div>\n Jaszkotle to stara wie\u015b rycerska wzmiankowana w dokumentach po raz pierwszy w 1155 roku jako Iascotele. Mi\u0119dzy XII a XIII wiekiem wie\u015b nale\u017ca\u0142a do posiad\u0142o\u015bci biskupstwa wroc\u0142awskiego. W 1293 roku zosta\u0142a zakupiona przez wroc\u0142awskiego mieszczanina Heydenricusa de Mulnheim i lokowana na prawie niemieckim. Po kilkakrotnych sprzeda\u017cach wie\u015b wr\u00f3ci\u0142a do biskupa wroc\u0142awskiego do kt\u00f3rego nale\u017ca\u0142a do 1810 roku. <\/span><\/p>\n Szczeg\u00f3lnie warte zobaczenia:<\/span><\/b><\/div>\n Ko\u015bci\u00f3\u0142 Wniebowst\u0105pienia Pa\u0144skiego<\/span><\/b> po raz pierwszy wzmiankowany by\u0142 w 1318 roku. Obecny ko\u015bci\u00f3\u0142 wzniesiony zosta\u0142 w 1473 roku, a powi\u0119kszony w pocz\u0105tku XVI wieku. W 1573 roku zosta\u0142 przej\u0119ty przez protestant\u00f3w, aby w 1653 roku ponownie wr\u00f3ci\u0107 do katolik\u00f3w. Ko\u015bci\u00f3\u0142 jest orientowany, murowany z ceg\u0142y, o wn\u0119trzu jednonawowym nakrytym p\u0142askim stropem, z prostok\u0105tnym prezbiterium nakrytym sklepieniem krzy\u017cowo-\u017cebrowym z 1451 roku. Nad prezbiterium stoi wie\u017ca z namiotowym he\u0142mem. We wn\u0119trzu znajduje si\u0119 m.in. gotycka rze\u017aba Madonny z Dzieci\u0105tkiem z XV wieku, siedem gotyckich p\u0142yt nagrobnych, barokowy o\u0142tarz i ambona oraz bardzo cenne i ciekawe renesansowe sacramentarium. Ko\u015bci\u00f3\u0142 okala mur obronny z otworami strzelniczymi.<\/p>\n \u0179r\u00f3d\u0142o, takie jak http:\/\/www.turystyka24h.pl\/turystyczne_wzdluz-autostrady-a4-przez-slask—dunino-2332.html<\/p>\n <\/a> <\/span><\/p>\n W kolejnej ods\u0142onie – <\/span>Wroc\u0142aw<\/span><\/b><\/span><\/span><\/span><\/b><\/p>\n <\/span><\/span> <\/p>\n <\/font><\/span><\/b>Rafa\u0142 Ryszka PTTK Wroc\u0142aw<\/font><\/p>\n <\/span><\/span> <\/span><\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":" Wie\u015b znana by\u0142a jako miejsce intensywnej eksploatacji z\u0142ota w \u015bredniowieczu, zw\u0142aszcza w XIV wieku. \u0179r\u00f3d\u0142a historyczne podaj\u0105, \u017ce w 1343 roku pracowa\u0142o tu 15 tys. g\u00f3rnik\u00f3w, a roczne wydobycie dochodzi\u0142o do 150 kg.<\/p>\n","protected":false},"author":1,"featured_media":0,"comment_status":"open","ping_status":"open","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"_eb_attr":"","footnotes":""},"categories":[38,3],"tags":[125,2211,92,57,2212,85,27,457,1096],"slowa":[],"typ":[],"yoast_head":"\n