Nawojów Łużycki<\/span><\/b><\/p>\n

(niem. Sächsisch Haugsdorf)<\/span><\/b><\/p>\n

 <\/span><\/p>\n\n\n\n\n\n

\n Zjazd z autostrady<\/span><\/p>\n<\/td>\n<\/tr>\n

\n Godzieszów\/Wykroty<\/span><\/p>\n nr 19<\/span><\/p>\n<\/td>\n<\/tr>\n

\n Dalej: Droga nr  <\/span>296 do Lubania a dalej nr 357<\/span><\/p>\n<\/td>\n<\/tr>\n<\/tbody>\n<\/table>\n <\/p>\n\n\n\n\n  <\/td>\n<\/tr>\n  <\/td>\n <\/td>\n<\/tr>\n<\/tbody>\n<\/table>\n <\/span><\/p>\n <\/div>\n <\/span><\/p>\n <\/span><\/p>\n Nawojów Łużycki, czyli Saksoński<\/i> to dowód na rolę rzeki Kwisy. Ta nieduża rzeka przez wieki była bowiem rzeką graniczną między Łużycami związanymi z Saksonią a Śląskiem. Część wsi po drugiej stronie Kwisy była już śląska. Wieś po stronie „saksońskiej” znana jest głównie z bardzo ciekawego architektonicznie pałacu jakby żywcem przeniesiony z Włoch. Historia pałacu rozpoczyna się w 1570 roku kiedy to właściciel Nawojowa Łużyckiego – Christoph von Tschirnhaus, saski urzędnik sądowy z Drezna postanawia tutaj wybudować swoją rezydencję na miarę swoim ambicji. Podczas swych  <\/span>studiów we Włoszech zainteresował się sztuką renesansu i zdecydował się zbudować swoją nową rezydencje w całości w tym właśnie stylu.<\/span><\/p>\n Szczególnie warte zobaczenia:<\/span><\/b><\/p>\n  <\/span><\/b><\/p>\n Pałac<\/span><\/b> w Nawojowie Łużyckim zaprojektował i osobiście doglądał sam właściciel. Jest to jedyny na Łużycach pałac w oryginalnym i pełnym stylu włoskiego renesansu, niestety obecnie w częściowej ruinie. <\/span>Pomiędzy piętrami pałacu przedstawiono kariatydy jako Caritas-Miłość i Florę-Naturę, głowy starców i potworów oraz grające na instrumentach muzycznych kobiety. Najcenniejszym zachowanymi fragmentami  <\/span>pałacu są zwieńczenia łuków które ozdabiają misterne piaskowcowe płaskorzeźby, krużganki wsparte na kolumnach jońskich i toskańskich oraz balustrady ozdobione herbami właściciela, jego żony i przodków. Widoczny jest też napis poświęcający cały dom Opatrzności Bożej i wyrytą datę zapisaną cyframi rzymskimi cyframi. W roku 1627 w pałacu wybuchł groźny pożar po czym właściciel przeniósł się bliżej Drezna. Niedługo po tym pałac przejęły Siostry Magdalenki z niedalekiego Lubania.<\/span> W roku 1945 pałac został częściowo zniszczony przez Armię Radziecką. W latach 1966-68 część pałacu przebudowano i zaadoptowano jako kościół p.w. Chrystusa Króla. Pozostała część pałacu stoi od wojny w ruinie. Przy pałacu znajdują się też dawne zabudowania gospodarcze: m.in. wozownia i młyn z XVIII wieku.<\/span><\/p>\n <\/p>\n Zamek Kliczków <\/span><\/b><\/p>\n (niem. Klitschdorf<\/span><\/b>) <\/span><\/p>\n Osobna strona zamku: http:\/\/www.kliczkow.com.pl\/<\/span><\/p>\n  <\/span><\/p>\n\n\n\n\n\n \n Zjazd z autostrady<\/span><\/p>\n<\/td>\n<\/tr>\n \n Bolesławiec<\/span><\/p>\n nr 42<\/span><\/p>\n<\/td>\n<\/tr>\n \n Dalej: Droga nr  <\/span>297  <\/span>na Bolesławiec, z Bolesławca drogą nr 350 <\/span><\/p>\n<\/td>\n<\/tr>\n<\/tbody>\n<\/table>\n  <\/p>\n <\/div>\n <\/span><\/p>\n<\/div>\n <\/span><\/p>\n Kliczków to nieduża wieś położona na prawym (śląskim) brzegu Kwisy na wysokości Osiecznicy w odległości 13 km od Bolesławca. Nazwa wsi pochodzi od słowiańskiego słowa „klic” czyli klucz lub od staropolskiego słowa „klicz”, czyli krzyk. To pierwsze miało świadczyć o „kluczowym” znaczeniu wsi dla kontrolowania ruchu granicznego przez Kwisę między Śląskiem a Łużycami. Od średniowiecza w Kliczkowie funkcjonował młyn wodny oraz kuźnia. Ale najciekawszą atrakcją Kliczkowa jest jeden z największych w regionie kompleksów pałacowo-parkowych. <\/span><\/p>\n Szczególnie warte zobaczenia:<\/span><\/b><\/p>\n Ziemno-drewniany zamek<\/b> powstał pod koniec XIII wieku na wysokim brzegu rzeki Kwisy jako część systemu warowni granicznych książąt świdnicko-jaworskich. Ufundowany został prawdopodobnie przez księcia Bolka I Surowego do obrony przed najazdami czeskimi. Pod koniec XIV wieku zamek utracił znaczenie obronne i stał się lennem  <\/span>królów czeskich. W roku 1579 rodzina Rechenbergów otrzymała zamek od cesarza Rudolfa II wraz z folwarkiem jako lenno po czym przebudowano go na rezydencję renesansową. Równocześnie istniejąca obok osada otrzymała prawa miejskie i prawa targowe. Do wieku XVIII zamek był w posiadaniu rożnych rodów śląskich m. in. von Promnitz. <\/p>\n Ponieważ zamek znajduje się pośród bogatych w zwierzynę leśną Borów Dolnośląskich był znanym i docenianym miejscem polowań arystokracji i możnych rodów: śląskich, pruskich, czeskich.  <\/span>Od roku 1631 zamek przechodził wielokrotne przebudowy dzięki czemu zmieniony został charakter elewacji południowej, zmodernizowano wnętrza, wzniesiono nową, reprezentacyjną Lwią Bramę, a na dziedzińcach założono fontanny o barokowych formach. Od 1767 do 1944 roku zamek był bez przerwy własnością rodu zu Solms-Baruth. W 1810 roku  <\/span>dokonano kolejnych ważnych przeróbek. To wtedy m. in. Sala Balowa otrzymała empirowy wystrój, powstała neogotycka Wieża Jenny i ujeżdżalnia. Wtedy też wyprowadzono funkcje gospodarczo-folwarczne do nowych zabudowań przed bramą wjazdową. Dalej „ozdabiano” zamek o coraz wymyślniejsze elementy w modnych stylach i formach: angielskiego gotyku, włoskiego renesansu czy francuskiego manieryzmu. Wszystkie te style są obecne na elewacjach i we wnętrzach, szczególnie w przepięknej Sali Teatralnej. Eduard Petzold, znany w Europie twórca parków krajobrazowych, zaprojektował w XIX wieku w Kliczkowie ponad 80-hektarowy park w stylu angielskim. Przełomowym punktem w historii zamku była II wojna światowa. Naziści w 1944 roku skonfiskowali majątek po ujawnieniu związków właściciela zamku Friedricha zu Solms-Baruth z opozycyjnym Kręgiem z Krzyżowej. <\/p>\n Mimo prześladowania przez Gestapo rodzina w większości przeżyła wojnę i osiedliła się w Namibii. Majątek przetrwał II wojnę światową bez większych zniszczeń i dopiero w 1945 został doszczętnie rozgrabiony przez Armię Czerwoną. Po wojnie zamek był własnością Nadleśnictwa w Bolesławcu i obiektem wojskowym. Zniszczeniu uległy stopniowo dachy, a w następnej kolejności mury, posadzki, boazerie, malowidła, portale, piece i jedne z cenniejszych na Śląsku kominki. Zawaliła się Galeria Oficjalistów i częściowo Ujeżdżalnia. W latach 70. Politechnika Wrocławska, kolejny użytkownik, podjęła próbę ratowania pałacu, ale właściwie do końca lat 90. niewiele zrobiono poza pracami zabezpieczającymi. Zamek niszczał w szybkim tempie. Dopiero kompleksowe prace budowlano-konserwatorskie podjęte przez firmę INTEGER S.A. z Wrocławia, która w latach 90. nabyła obiekt, przywróciły zamek do życia, nowych funkcji i świetności. <\/span><\/p>\n Od 2001 roku zamek stanowi nowoczesne centrum hotelowo-konferencyjne. Jest wyposażony w kryty basen i centrum SPA. Na terenie parku znajduje się zabytkowy, jeden z niewielu w Europie cmentarz koni. Były to wyścigowe konie rodziny zu Solms-Baruth. Wcześniej był tutaj też cmentarz psów. Zachowało się do tej pory kilka ciekawych nagrobków.<\/span><\/p>\n  <\/span><\/p>\n W kolejnej odsłonie – <\/span>Henryków Lubański <\/span><\/b> <\/font><\/span><\/b>Rafał Ryszka PTTK Wrocław <\/font><\/p>\n <\/font><\/p>\n Źró<\/font>dła:<\/font><\/font> <\/font>J. Błędowski, R. Janusiewicz (red.), Dolny Śląsk. Atlas. Wrocław 2007\/2008 <\/font>J. Czerwiński, Dolny Śląsk – przewodnik, Wrocław 2009; <\/font>B. Dolata, Wyzwolenie Dolnego Ślaska, Wrocław-Warszawa-Kraków 1970; <\/font>W. Irgang, W. Bein, H. Neubach, Schlesien, Bielefefeld 1995; <\/font>S. Mizia, Historia Śląska. Popularny zarys dziejów, Wrocław 1997; <\/font>H. Niekrawietz, K. Werner, Schlesien. Unvergessene Heimat, Würzburg 2009; <\/font>M. Perzyński, Dolnego Śląska miejsca niezwykłe, lecznicze i mało znane. Przewodnik dla dociekliwych, Wrocław 2000; <\/font>D. Simonides (red.), Śląsk Opolski – dziedzictwo i współczesność, Opole 2005; <\/font>L. Szaraniec, Śląsk. Dolny, Górny, Opawski, Katowice 1993; <\/font>Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa, Oddział terenowy we Wrocławiu, Legnica 1998;<\/p>\n <\/font>Portale internetowe: <\/font>wikipedia, http:\/\/www.olesnicamala.info,  http:\/\/www.muzeum.gliwice.pl\/gliwicka-radiostacja,  portale internetowe gmin i miast <\/font><\/div><\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":" Nawoj\u00f3w \u0141u\u017cycki, czyli Sakso\u0144ski to dow\u00f3d na rol\u0119 rzeki Kwisy. Ta niedu\u017ca rzeka przez wieki by\u0142a bowiem rzek\u0105 graniczn\u0105 mi\u0119dzy \u0141u\u017cycami zwi\u0105zanymi z Saksoni\u0105 a \u015al\u0105skiem.<\/p>\n","protected":false},"author":1,"featured_media":0,"comment_status":"open","ping_status":"open","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"_eb_attr":"","footnotes":""},"categories":[38,3],"tags":[125,2211,92,57,2212,85,27,457,1096],"slowa":[],"typ":[],"yoast_head":"\n