Niezwykłe i harmonijne spotkanie awangardy z tradycją, powściągliwości z zuchwałą nowoczesnością, szlachetnej klasycznej garderoby z najbardziej dziwacznymi trendami współczesnej mody, czyni z Londynu stolicę jedyną w swoim rodzaju. W największej metropolii Europy mieszka 7,5 miliona ludzi. Niezliczone muzea, słynne teatry i sale koncertowe przyciągają co roku 30 milionów turystów. Dodatkowym magnesem są możliwości zrobienia dobrych zakupów, a także różnorodne restauracje i bogata oferta sceny muzycznej. W naszym artykule prezentujemy najbardziej wartościowe strony i symbole Londynu, znane i rozpoznawalne na całym świecie.
Zbudowany w stylu gotyku wiktoriańskiego, oddany do użytku w 1894 roku Tower Bridge łączy brzegi Tamizy na wschód od London Bridge. Most wiszący uchodzi za arcydzieło ówczesnej techniki, jego środkowa część może być uniesiona do góry, aby mogły przepłynąć pod nią nawet największe statki. Na północnym brzegu stoi Tower of London (Pałac i Twierdza Jej Królewskiej Mości), uznana przez UNESCO za obiekt światowego dziedzictwa kulturowego. Kompleks zamkowy, zwany też „White Tower”, jest najlepiej zachowaną twierdzą Wielkiej Brytanii. Grube na trzy metry mury chronią zarówno przed wydostaniem się ze środka, jak i przed wtargnięciem z zewnątrz. To tutaj przechowywane są królewskie insygnia. Można tu też oglądać obserwatorium i zachowany fragment murów miejskich z okresu rzymskiego. Ciekawostką jest fakt, że w tym kompleksie obronnym, rozbudowywanym stale od XI stulecia, do 1835 roku trzymano lwy i słonie.
Nieopodal siedziby premiera na Downing Street 10 i siedziby rządu na Trafalgar Square wznosi się Kolumna Nelsona upamiętniająca narodowego bohatera Anglików. Admirał Nelson zginął w bitwie morskiej w cieśninie Trafalgar. Kilka lat temu na placu roiło się od gołębi, ale odkąd wprowadzono zakaz ich dokarmiania, ptaki musiały przenieść się dalej. Na północnej pierzei placu znajduje się budynek National Gallery — Galerii Narodowej. Kilka ulic dalej samochody tłoczą się na najczęściej pokonywanym placu stolicy: na Piccadilly Circus zbiega się aż pięć arterii komunikacyjnych. Jeśli ktoś się spieszy, powinien raczej wsiąść do tube — londyńskiego metra, najstarszego na świecie. Sam plac z niewielką fontanną z rzeźbą Erosa pośrodku i charakterystyczną ścianą kolorowych reklam neonowych londyńczycy lubią nazywać „pępkiem świata”.
W 1834 roku pożar pochłonął cały Pałac Westminsterski, zachowała się jedynie średniowieczna wieża — Jewel Tower. Nowy pałac, potocznie nazywany Parlamentem, został oddany do użytku w 1860 roku po 23 latach budowy. Jest on ogromy: mieści 1100 sal, w tym Galerię Królewską i Hol Parów. Jednym z najbardziej znanych symboli Londynu jest wieża zegarowa z dzwonnicą: dzwon o wadze 13 ton — Big Ben — wygrywa ostatnie takty słynnej melodii, kończącej arię z oratorium „Mesjasz” Georga Friedricha Handla. W siedzibie brytyjskiego Parlamentu mieści się zarówno niższa Izba Gmin (House of Commons), jak i wyższa Izba Lordów (House of Lords). W tej drugiej ma swoje stałe miejsce królowa Elżbieta II, która pojawia się tu z okazji ważnych wydarzeń, takich jak wygłoszenie mowy tronowej. Kompleks budynków Parlamentu wpisano na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO.
Hyde Park i Ogrody Kensingtońskie (Kensington Gardens) to zielone płuca Londynu o łącznej powierzchni 2,5 km2, z jeziorkiem Serpentine Lake, które dzieli Hyde Park na dwie części. Najbardziej znany park Londynu oferuje wiele możliwości spędzania wolnego czasu: można tu uprawiać wioślarstwo, grać w kręgle albo opalać się na leżakach. Latem odbywają się tu koncerty pod gołym niebem, a w czasie letniej olimpiady w 2012 roku właśnie w Hyde Parku odbyły
się zawody triatlonistów. Jedynym w swoim rodzaju miejscem w Hyde Parku jest Speakers’ Corner: od 1872 roku każdy może wygłosić tutaj mowę i głośno wyrazić swoje poglądy polityczne. Można tu też bez zgody policji zorganizować demonstrację. W pobliżu, na południe od Ogrodów Kensingtońskich, znajduje się Royal Albert Hall, słynna sala koncertowa, gdzie od 1871 roku słuchacze mogą uczestniczyć we wspaniałych koncertach, zwykle muzyki klasycznej.
Trzy najwyższe budynki Wielkiej Brytanii stoją przy Canary Wharf w Docklands, dawnych dokach. Tutaj zadomowiła się światowa finansjera. Wprowadzenie w latach 60. ubiegłego wieku wielkich kontenerowców gwałtownie zakończyło rozkwit portu przeładunkowego nad Tamizą. Do odrodzenia tego miejsca po 1979 roku przyczynił się konserwatywny rząd Margaret Thatcher, chociaż użyte metody budziły kontrowersje. Obecnie w tej części Londynu, obok luksusowych apartamentowców stoją też podupadłe bloki komunalne. Wdzięk starych doków portowych udało się zachować dzięki przebudowie niektórych zabudowań stoczni. Dalej na wschód leży zabytkowa dzielnica Greenwich, wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. Od 1884 roku południk zerowy w obserwatorium Old Royal Observatory w Greenwich stanowi punkt odniesienia dla wszystkich miejsc na ziemi.